John Roland Abbey (ur. 13 listopada 1894 w Brighton, zm. 25 grudnia 1969 w Londynie) - brytyjski oficer i bibliofil. Posiadał jedną z największych kolekcji angielskich swoich czasów.
John Roland Abbey był najstarszym synem Sedgwick Park w Horsham, Williama Henry'ego Abbeya i jego żony Florence, córki Henry'ego Belchera. Nazywał się John Rowland, ale później zostawił to w Rowland. Miał być szkolony w elitarnej szkole, w Eton College, ale ponieważ w razie wypadku doznał trwałego urazu łokciowego, rodzice pozwolili mu uczyć go przez prywatnego nauczyciela, pana Moensa, w Rottingdean na południowym wybrzeżu Anglii. Natomiast jego młodszy brat, Noel Roland Abbey, uczęszczał do Eton College i w 1918 roku spadł we Francji podczas pierwszej wojny światowej.Jako młody człowiek, John Roland Abbey był zaangażowany we Francji i Flandrii podczas pierwszej wojny światowej. Od listopada 1914 roku służył w brygadie Rifle i we wrześniu 1915 roku został przeniesiony na front zachodni jako oficer pułku. Należał do Batalion. Z ostatnim oddziałem bojowym brał udział w bitwie Flers-Courcelette przeciwko Rzeszy Niemieckiej, która zakończyła się taktycznym zwycięstwem brytyjskim. Uciekł przy tym 15 września 1945 roku. Wrzesień 1916 roku śmierci, gdy podczas gwałtownych walk, z wyjątkiem jednego, wszyscy inni oficerowie z 8 września 1916 roku. Bataillony padły, bo był w rezerwie. W listopadzie 1916 r. był narażony na atak trującego gazu, musiał wyleczyć się w ciągu pięciu miesięcy pobytu w szpitalu i został odesłany po krótkiej operacji wojskowej w październiku 1917 r. ze względu na niekompetencję w jego ojczyźnie. Po zakończeniu wojny oficjalnie w sierpniu 1919 roku otrzymał pożegnanie z wojska, a następnie Abbey został dyrektorem w browarze ojca, Kemp Town Brewery w Brighton, a po jego śmierci w 1943 roku został dyrektorem firmy. W dniu 7 lipca 2007 r. 4 czerwca 1921 roku poślubił Lady Ursula Helen Cairns, drugą córkę brytyjskiego Peera Wilfreda Cairnsa. Earl Cairns. Była pięć lat młodsza od Abbeya i miała z nim dwie córki. Gdy rozpoczęła się druga wojna światowa, Abbey wznowił karierę wojskową i w listopadzie 1939 roku ponownie dołączył do brygady Rifle. Od 1941 był oficerem sztabowym admirała Great Yarmouth. Utrzymał tę pozycję aż do października 1943 roku. Po wojnie w 1945 roku pełnił funkcję szeryfa Sussex. W 1946 roku w randze kapitana zrezygnował ze służby wojskowej i został awansowany na honorową pozycję majora. W 1954 roku sprzedał swoje odziedziczone browary. Oprócz kolekcjonowania książek, był jego ulubionym hobby Kroket. W dniu 24 lipca 2007 r. Zmarł w Londynie w wieku 75 lat.
Od roku 1929 Abbey dołączyła do jednej z największych kolekcji angielskich. Na początku nabył też gorsze egzemplarze, ale potem odwiedził prywatne biblioteki innych bibliofilistów i zwrócił się o poradę ekspertów, dzięki czemu mógł teraz wybierać tylko bardzo dobrze zachowane książki. Najpierw skupił się na zakupie nowych druków prasowych i w końcu kupił całą kolekcję książek prywatnych, takich jak Ashendene Press, Kelmscott i Greginog Press. Do książek Kelmscott Press należała Biblia z opatrunkami ze świńskiej skóry zdobionymi ślepymi opaskami Doves Press, opracowanymi przez Williama Morrisa. W 1931 r. zlecił R. de Coverly and Sons wykonanie cennego okładu na kopię powieści Memoirs of an Infantry Officer angielskiego pisarza Siegfrieda Sassoona. Na tej okładce był też herb Abbey. W tym samym roku zamówił opatrunek u introligatorki Sibyl Pye. Jako pierwsze książki antykwariackie Abbey zdobył tanie egzemplarze z wstrząśniętymi tomami z 1933 roku, sprzedając część Biblioteki zmarłego angielskiego premiera Archibalda Primrose'a. Earl of Rosebery. Pod koniec lat trzydziestych kupił też inne antykwariackie tomy, m.in. na aukcjach kolekcji książek amerykańskiego bankiera Mortimera L. Schiffa oraz amerykańskiego pioniera lotniczego Cortlandta F. Bishopa. W 1937 nabył pierwszą współczesną okładkę wybitnego francuskiego bukmachera Paula Boneta. Po II wojnie światowej, podczas wizyt w Paryżu, dostał kilka książek o wspaniałych kolorach produkowanych m.in. przez Bonet i Henri Creuzevault. Od 1935 roku Abbey zbierała książki angielskie z pomocą dwóch księgarzy z XVIII i XIX wieku. W XIX wieku, zawierające kolorowe tablice, ilustrowane litografią i aquaintami. Abbey brała przy tym pod uwagę również małe dzieła, które dotychczas nie były znane. Powstały w końcu wymiar książek, które wysadzał w Bibliotece, wynosił około 3000 egzemplarzy, w tym wiele ścian foliowych. W 1952 roku George Bates i Kenneth Towndrow opublikowali pierwszy katalog tej części książki Abbey'a pod tytułem Sceny of Great Britain and Ireland in Aquaint and Lithography, 1770 W1860, from the Library of Major J. R. Abbey: A Bibliographical Catalogue. Wykazuje on 556 egzemplarzy zawierających informacje o malarzach zawartych w nich ilustracji i danych dotyczących ich produkcji. Według drugiego katalogu opublikowanego przez E. Jutro w 1953 roku w roku 1956 i 1957 ukazały się dwa ostatnie tomy pod tytułem "Travel in Aquaint and Lithography," z Biblioteki J. R. Abbey: A Bibliographical Catalogue, utworzonej przez Michaela Olivera i opisującej 728 prac. W 1946 roku Abbey zwrócił uwagę na średniowieczne ilustrowane rękopisy, tworząc w tym roku kolekcję St Johna Hornby'ego, założyciela Ashendene Press, o 40 000 funtów szterlinga. Zostało mu zaproponowane przez zarządcę spadku Hornby'ego, Sir Sydney Carlyle Cockerell. Abbey dobrze znał Hornby'ego i ufał jego osądowi. Cockerell, podobnie jak Abbey, był członkiem Roxburghe Club i nadal od czasu do czasu doradzał mu w zakupach dodatkowych średniowiecznych i renesansowych rękopisów. Abbey kupiła 143 egzemplarze, w tym cenną Monypenny Breviary od D. M. Coleman. Jego zbiór manuskryptów, który pozostał bardzo heterogeniczny, zawierał wiele wybitnych manuskryptów. Największy rozmiar biblioteki Abbey dotarł do niej w latach pięćdziesiątych, gdy mieszkał w Storrington w West Sussex. W jej skład wchodziło wiele książek bibliograficznych i prywatnych katalogów książek.Abbey nie chodziło o zdobywanie wiedzy, ale raczej o wygląd niż o treść książek. Mimo to był entuzjastycznym czytelnikiem i często odwiedzał biblioteki i księgarnie. Do jego doradców naukowych w dziedzinie książek należał m.in. G.D. Hobson oraz bibliotekarz i pisarz Alan Noel Latimer Munby. Widział siebie jako patrona współczesnych bukmacherów i malarzy. Doceniał również zawód bibliografów. Nabyte przez niego lub nabyte przez niego. Na dwóch wystawach sztuki, które odbyły się w 1949 i 1965 roku, pokazywano w jego imieniu cenne tomy książek i szczegółowo opisano je w katalogach wystawowych. Katalogi dostarczały studentom i kolekcjonerom ważnych dowodów źródłowych na koniec XIX i na początku XX wieku. mieszkańców. Podczas pierwszej wystawy Abbey zaprezentował łącznie 131 tomów książek powstałych w ciągu 70 lat. Druga wystawa z 1965 r. pokazała, jak w ciągu ostatnich 20 lat zakwitła angielska introligatoria i poczyniła postępy w artystycznym wzornictwie tomów. Abbey zaprezentował 125 książek zakupionych od 1949 roku, w tym utwory 22 angielskich i amerykańskich oraz 13 francuskich introligatorów.Ponadto Abbey zleciło sporządzenie kolejnych katalogów swojej bogatej kolekcji książek. Tak więc jego przyjaciel i doradca G. D. Hobson i jego syn A. R. A. Hobson English Bindings, 1490 W1940, in the Library of J. R. Abbey (1940), następnie A. R. A. Hobson French and Italian Collectors and their Bindings, Illustrated from Examples in the Library of J. R. Abbey (1953). W tym drugim dziele, wydrukowanym przez Charlesa Bately, analizuje się przede wszystkim związek między smakiem kolekcjonerów a konstrukcją tomów. Zawiera dokładne opisy i przeważnie rysunki 89 oprawek. Najpierw znajdują się dzieła francuskich bukmacherów, pochodzące z okresu od 1511 do 1942 roku. Najstarszą okładką z 1511 roku jest numer Pragmatica Sanctio, związany z skórą cielęcą, autorstwa Johana Petita i Philippe'a Pigoucheta, przygotowany dla niemieckiego humanisty Michaela Hummelbergera. Do włoskich tomów omawianych następnie w zakładzie należą m.in. te dla papieży Leo X, Julius III, Pius V, Sixtus V., Urban VIII. i Innocenty XII. Nie przeprowadzono badań klinicznych z udziałem pacjentów otrzymujących chemioterapię z powodu choroby nowotworowej (patrz punkt 4. 4). J. J. G. Alexander i A. C. de la Mare opublikowali w celu promowania prac bibliograficznych The Italian Manuscripts in the Library of Major J. R. Abbey (1969). Udostępniwszy swoją bibliotekę do badań naukowych i artystycznych, pozwolił m.in. J. F. Haywardowi zbadać swoją kolekcję srebrnych tomów. Oprócz Niemiec posiadał również szwedzkie, szwajcarskie i weneckie srebrne ozdoby, które częściowo posiadały wysokiej jakości ozdoby. Hayward napisał artykuł Silver Bindings from the J. R. Abbey Collection, od którego Abbey otrzymała kopię tego artykułu. Abbey szczodrze udostępniał książki na wystawy w Londynie i Nowym Jorku. O Johnie Carterze z Charles Scribner & Sonsie sprzedał Paulowi Mellonowi swoją kolekcję kolorowych książek, zanim pojawiły się dwa ostatnie tomy opisującego je katalogu. Później przeniosła się do Yale University. Swój einbände deutschen Buchbührer sprzedał Württembergische Landesbibliothek. Większość jego pozostałych tomów i dzieł bibliograficznych została sprzedana na aukcji na czterech aukcjach w latach 1965 - 1967. Zachował jednak swoje średniowieczne i renesansowe rękopisy oraz francuskie tomy obrazów i nowoczesne tomy książek. Poza kilkoma zachowanymi przez rodzinę rękopisami i wstępami do książek, które robił w Eton College i w British Museum, większość reszty biblioteki Abbeya została sprzedana po śmierci na pięciu innych aukcjach organizowanych przez Sotheby w latach 1970 - 1975. Kolejna sprzedaż miała miejsce w 1978 r. i 1989 r.