Hon. John Abercrombie GCB (ur. 25 kwietnia 1772, zm. 21 lutego 1817) - brytyjski generał i dowódca sił lądowych Mauritiusu podczas kampanii na Mauritiusie w listopadzie 1810 roku.
Był drugim synem generała Sir Ralpha Abercromby'ego (1734 w 1801). Jego matka, Mary Anne, urodziła się w 1821 roku, została baronessą Abercromby wkrótce po śmierci ojca.
W 1786 roku wstąpił do armii brytyjskiej jako Ensign w 75th Highland Regiment, który został wybrany przez wujka Roberta Abercromby'ego. W 1787 został porucznikiem, 1792 kapitanem. Służył swojemu ojcu jako adiutant w kampaniach w Flandrii (1793 w 171794), na Karaibach (1796 w 1797), w Irlandii (1798) i w Holandii (1799). W 1800 roku został pułkownikiem i w 1801 roku walczył z francuską armią w Egipcie.
Podczas wybuchu wojny w 1803 roku przebywał w podróży po Francji i został internowany. W 1805 roku został awansowany na generała Majora, a następnie zastąpiony w 1808 roku.
W 1809 roku został wysłany do Indii jako głównodowodzący Bombaju. W 1810 roku na HMS Ceylon przez kilka godzin przebywał w niewoli francuskiej, z której Jozjasz Rowley uwolnił go z HMS Boadicea. Dowodził siłami lądującymi na Mauritiusie, zanim wrócił do Bombaju w 1811 roku. W 1812 został głównym dowódcą Madras i generałem porucznika. W 1813 roku wrócił do Wielkiej Brytanii i został wybrany jako Knight Companion zakonu Bath, a w 1815 roku został wybrany na Knight Grand Cross tego zakonu. W 1817 r. zmarł w Marsylii, mając nadzieję, że klimat śródziemnomorski może pomóc mu w utrzymaniu zdrowia.