Ingo Maurer (* 12 maja 1932 w Reichenau; † 21 października 2019 w Monachium) był niemieckim projektantem lub projektantem oświetlenia, który specjalizował się w oprawach i instalacjach oświetleniowych.
Ingo Maurer był synem rybaka, który był również wynalazcą. Maurer dorastał wraz z czworgiem rodzeństwa na wyspie Reichenau na Jeziorze Bodeńskim. Po śmierci ojca odbył praktykę jako zecer w Konstancji. Następnie zajął się projektowaniem graficznym i w latach 1954-1958 studiował sztukę reklamową w Monachium. W 1960 r. wyemigrował do USA, gdzie do 1963 r. pracował jako grafik w Nowym Jorku i San Francisco. W 1966 r., jako samouk w dziedzinie wzornictwa przemysłowego, założył firmę pod nazwą Design M, w której opracowywał własne projekty opraw oświetleniowych aż do osiągnięcia dojrzałości produktowej, produkował je i sprzedawał. "Żarówka", jeden z jego pierwszych projektów z 1966 r., została włączona do Kolekcji Wzornictwa Muzeum Sztuki Nowoczesnej już w 1969 r. W 1984 r. zaprezentował niskonapięciowy system oświetleniowy "YaYaHo", który składa się z dwóch poziomo napiętych metalowych kabli i swobodnie poruszających się elementów oświetleniowych z żarówkami halogenowymi. System oświetleniowy stał się wzorem dla wielu naśladowców. Firma Design M została przemianowana na Ingo Maurer GmbH i w miarę potrzeb była rozbudowywana. W 1989 roku w Fondation Cartier pour l'art contemporain w Jouy-en-Josas pod Paryżem pokazano pierwsze niekomercyjne prace Maurera z użyciem światła. Wystawa nosiła tytuł Ingo Maurer: Lumière Hasard Réflexion. Od tego czasu jego projekty i obiekty były prezentowane na wielu wystawach, w tym na wystawach indywidualnych: Ingo Maurer: Praca ze światłem w Villa Stuck, Monachium (1992), Licht licht w Stedelijk Museum w Amsterdamie (1993), efemeryczny wizjoner Ingo Maurer.Licht w Museum für Angewandte Kunst, Frankfurt. W 2002 r. Vitra Design Museum zorganizowało wystawę objazdową Ingo Maurer: Light - Reaching for the Moon, która była prezentowana w Europie i Japonii. W 2007 roku w Cooper-Hewitt National Design Museum w Nowym Jorku pokazano wystawę Provoking Magic: Lighting of Ingo Maurer. Wystawa Ingo Maurer intymnie. Design or what?, Die Neue Sammlung - The Design Museum zaprezentowało prace projektanta oświetlenia z ponad 80 obiektami (15.11.2019 - 18.10.2020). Ingo Maurer zmarł na krótko przed otwarciem wystawy.
Od 1990 roku, oprócz projektowania lamp do produkcji seryjnej, Ingo Maurer zajmował się także projektowaniem instalacji świetlnych dla przestrzeni publicznych i prywatnych klientów, np. obiektów świetlnych w kształcie kopuły dla stacji metra Westfriedhof w Monachium (1998). Dla Issey Miyake zrealizował instalację na pokaz mody w Paryżu (1999) oraz obiekt świetlny w londyńskim salonie Miyake. W 2006 r. zaprojektował obiekty i instalacje świetlne do wnętrza Atomium w Brukseli. W 2013 roku Ingo Maurer zaprojektował The Tree, ośmiometrowe drzewo wykonane ze stali Corten o średnicy od pięciu do sześciu metrów. Drzewo jest częścią koncepcji oświetlenia dla Bodegas Vega Sicilia, regionu uprawy winorośli Ribera del Duero w Hiszpanii. Ingo Maurer wyposażył także różne hotele w instalacje świetlne lub obiekty dostosowane do indywidualnych potrzeb, takie jak pięć Latających dysków w lobby i barze hotelu Unique w Sao Paulo w Brazylii (2016), Złota wstęga o niezwykłej długości 13,5 metra w lobby hotelu Seamarq w Gangneung na wschodnim wybrzeżu Korei Południowej (2015) czy polerowane wahadło w hotelu London Edition o wysokości 190 cm i średnicy 130 cm.Do znanych projektów należą czerwone plastikowe bocianie łapki Bibibibi (1982), skrzydlata żarówka Lucellino (1992), lampa z odłamkami Porca Miseria! (1994), eksplodująca skrzynka na notatki Zettel'z 5 (1997). Od początku lat 80. Maurer współpracuje z zespołem projektantów i programistów, którzy pomagają mu realizować jego pomysły. Od lat 70. przyciąga uwagę na targach wnętrzarskich we Frankfurcie, Kolonii i Mediolanie swoimi niezwykłymi prezentacjami. W 1999 roku otworzył swój własny salon wystawowy w Nowym Jorku, a w 2009 roku drugi, większy salon w Monachium, w którym odbywają się również wystawy.
W latach 2008-2009 opracował również koncepcję oświetlenia stacji metra Münchner Freiheit. Po stacjach metra Münchner Freiheit i Westfriedhof, Ingo Maurer i jego zespół zaprojektowali oświetlenie dla kolejnych stacji: Moosfeld (1999), Marienplatz (2015), Sendlinger Tor (2022) w Monachium, a także na siedmiu stacjach kolei miejskiej w Karlsruhe (2021). Ponadto w Monachium zrealizowano następujące projekty: instalacja świetlna jako część wystroju sklepu Sporthaus Schuster (2018) oraz koncepcja oświetlenia monachijskiego Residenztheater z instalacją świetlną Silver Cloud w Ogrodzie Zimowym i czerwonym napisem LED (2019). Długa lista prac zleconych i spektakularnych pojedynczych egzemplarzy dla klientów prywatnych i budynków publicznych, także na arenie międzynarodowej, obejmuje oświetlenie i wystrój wnętrz hotelu Radisson Collection w Tsinandali w Gruzji (2018) oraz wahadło Flying to Peace dla Targów we Frankfurcie (2018).Maurer interesował się nie tylko wolą formy, ale także funkcją obiektów oświetleniowych i ich wpływem na ludzi.
1998: A&W Designer of the Year, nagroda za projekt przyznawana przez czasopismo A&W Architektur & Wohnen
1999: Nagroda za wzornictwo przyznana przez miasto Monachium
2000: Lucky Strike Designer Award Fundacji Raymonda Loewy'ego
2002: Nagroda Collab's Design Excellence Award, Philadelphia Museum of Art.
2003: Nagroda im. Georga Jensena, Kopenhaga
2003: Nagroda Oribe, Japonia
2005: Królewski Projektant Przemysłu (tytuł honorowy) nadany przez Royal Society of Arts, Londyn
2006: doktorat honoris causa, Royal College of Art, Londyn
2009: Kołatka kolońska, autorstwa studentów Międzynarodowej Szkoły Wzornictwa w Kolonii
2010: Nagroda Republiki Federalnej Niemiec w dziedzinie wzornictwa za całokształt twórczości
2011: Compasso d'Oro Włoskiego Stowarzyszenia Wzornictwa Przemysłowego ADI, kategoria "kariera".
2019: Nagroda Artystyczna Schwabing
Helmut Bauer (red.): Ingo Maurer. Making Light. Nazraeli Press, Portland 1992,
Ingo Maurer (red.): The International Design Yearbook 2000, Laurence King Publishing, Londyn 2000, ISBN 1-85669-180-2 (z esejami Philippe'a Starcka, Rona Arada, Mario Belliniego i Jaspera Morrisona).
Claudia M. Clemente: Ingo Maurer. Percorsi di Luce. Testo & Immagine, Turyn 2001, ISBN 88-8382-027-4.
Alexander von Vegesack i in: Ingo Maurer: Światło - Sięgając na Księżyc. Vitra Design Museum, Weil am Rhein 2003, ISBN 3-931936-43-0.
Michael Webb, Jamee Ruth, Marisa Bartolucci (red.): Ingo Maurer. Kompaktowe portfolio projektowe. Chronicle Books, San Francisco 2003, ISBN 0-8118-3416-6.
Kim Hastreiter i in: Prowokowanie magii. Oświetlenie Ingo Maurera. Cooper-Hewitt Museum, Nowy Jork 2008, ISBN 978-0-910503-94-5.
Bernhard Dessecker (red.): Ingo Maurer. Gestalten mit Licht/Designing with Light. Prestel Verlag, 2008, ISBN 978-3-7913-3829-3.
Ingo Maurer - Mag światła. Dokument, Niemcy, USA, 2007, 26 min., Reżyseria: Julian Benedikt, Produkcja: ZDF, Synopsis by arte
Dieter Wieland: Topografia w Bawarii - światło i lampy. ARD-alpha, 12 października 2017 (wideo 43:44 min).
Ingo Maurer Museum & Workshop Studio - Monachium, Niemcy