Edwin Abbott (ur. 17 grudnia 1838 w Marylebone, zm. 24 października 1926 w Hampstead) - brytyjski dyrektor, teolog i pisarz. W 1884 roku znany był z matematyki Satire Flatland.
Abbott uczęszczał do szkoły City of London School i St. John Washington College w Cambridge, gdzie studiował altfilologię, matematykę i teologię z wyróżnieniem i został Fellowem z college'u. Został wyświęcony w 1862 roku. W 1865 roku został dyrektorem szkoły City of London School w wieku zaledwie 26 lat. W 1876 był Lecturerem Hulsean.
Abbott przeszedł na emeryturę w 1889 roku i poświęcił się aspiracjom literackim i teologicznym. Liberalne podejście Abbotta do teologii było widoczne w jego książkach i wykładach. Jego gramatyka Szekspira z 1870 roku jest trwałym wkładem w filologię angielską. W 1885 roku opublikował biografię Francisa Bacona. Jego pisma teologiczne zawierają również trzy anonimowo opublikowane romanse religijne: Filochrysta (1878), Onezyma (1882) i Syjuza (1906). W 1913 został Fellowem British Academy.
Ważnymi wkładami były również opublikowane anonimowo dyskursy teologiczne Rdzeń i skorupa (1886), Filomytus (1891), książka Kardynał Newman (1892) oraz jego artykuł Ewangelie w dziewiątej edycji Encyclopædia Britannica, w której przedstawił krytyczne stanowisko, które wywołało znaczne podniecenie w angielskim świecie teologicznym. Inne dzieła to St. Thomas von Canterbury, jego życie i cuda (1898), Johannine Vocabulary (1905) i Johannine Grammar (1906).
Abbott zmarł na grypę w 1926 roku i został pochowany na cmentarzu londyńskiej dzielnicy Hampstead.