Dante Agostini (* 1 kwietnia 1921 w Mercatello sul Metauro; † 20 kwietnia 1980 w Paryżu, 19. dzielnica) był francuskim perkusistą i nauczycielem perkusji włoskiego pochodzenia.
Agostini studiował muzykę u trębacza i dyrygenta Georges'a Prêtre'a i fagocisty Maurice'a Allarda, a także u Jacka Diévala w konserwatorium w Douai. Zaczął grać jako amator w Hot Club of Cambrai, a następnie pracował jako profesjonalny muzyk w Lille w zespołach Benny'ego Vasseura i saksofonisty Georgesa Grenu. W latach 1947/48 był częścią formacji André Ekyana; następnie współpracował z Hubertem Rostaingiem, Django Reinhardtem, Hubertem i Raymondem Folem, Alix Combelle, Claudem Bollingiem, Stéphane Grappellim, Donem Byasem, Bobbym Jasparem, a później także z Nathanem Davisem. W 1957 roku wystąpił w telewizji z Jerrym Mengo. W następnym roku Columbia wydała EP Au qui pêche Vol. 1, którą nagrał z kwartetem Michela Haussera. Jako perkusista współpracował także z Frankiem Sinatrą, Jerrym Lewisem, Luisem Mariano, Jacquesem Hélianem, Charlesem Trenetem i Tino Rossim.
W 1965 roku Agostini założył w Paryżu szkołę perkusyjną swojego imienia, wówczas jeszcze pod nazwą École de batterie Dante Agostini - Kenny Clarke. Opracował tam metodę nauczania, której celem było przekazanie wszystkiego o grze na perkusji każdemu uczniowi, od początkujących po profesjonalistów. Powstały podręcznik składa się obecnie (2008) z ponad 25 broszur i trzech płyt CD. Jest uważany za najlepiej sprzedający się podręcznik perkusyjny na świecie.
Agostini opracował również system notacji, który zakłada, że kompozycja perkusyjna może być zapisana tak precyzyjnie, że może być wiernie zagrana przez każdego perkusistę (wskazanie palcowania, znormalizowane symbole i znormalizowany układ w partyturze).