Babasaheb Anantrao Bhosale (* 15 stycznia 1921 w Satara, Bombaj; † 6 października 2007 w Mumbai, Maharashtra) był indyjskim politykiem. Był szefem rządu Maharasztry od 21 stycznia 1982 do 1 lutego 1983.
Bhosale urodził się w Satarze w zachodniej części Maharasztry (wówczas Bombay Presidency). Jako student od 1939 roku działał w indyjskim ruchu wolnościowym, w latach 1941-1942 był przez półtora roku więziony. Bhosale studiował prawo i po egzaminach w 1951 roku przez dziesięć lat praktykował jako adwokat w swoim rodzinnym mieście.
W 1980 roku po raz pierwszy został wybrany do parlamentu Maharashtry. 21 stycznia 1982 roku, w niespodziewanym zamachu stanu, Indira Gandhi mianowała go następcą Abdula Rehmana Antulaya na stanowisku głównego ministra Maharashtry. W skład jego gabinetu ministrów wchodzili także Pratibha Patil, która później została prezydentem państwa, oraz szef Maharashtry i minister Unii Vilasrao Deshmukh. Kadencja Bhosale odznaczała się jego proobywatelską działalnością; wprowadził w Maharasztrze bezpłatne nauczanie dla dziewcząt do dziesiątej klasy, ustanowił renty dla bojowników o wolność. Aby zakończyć strajk policji w stanie, rozwiązał związek policyjny w obliczu sprzeciwu swoich towarzyszy partyjnych; w świątyni Vithoba w Pandharpur, zniósł system kapłanów, który był źródłem prześladowań dla wielu wyznawców. Jego kadencja jest określana przez jego przeciwników politycznych jako "komiczne interludium", ponieważ Bhosale był znany zarówno przez zwolenników, jak i przeciwników z dowcipnych one-linerów. Jego kadencja zakończyła się po niewiele ponad roku 1 lutego 1983 roku, a jego następcą został Vasantdada Patil.
Babasaheb Bhosale zmarł 6 października 2007 roku w wieku 86 lat po krótkiej chorobie w szpitalu w Bombaju. Został skremowany z zachowaniem ceremonii państwowej.