Christoph Dabrowski (ur. 1 lipca 1978 r. w Katowicach, Polska) jest niemiecko-polskim byłym piłkarzem i obecnym trenerem. Od sezonu 2022/23 jest głównym trenerem Rot-Weiss Essen.
Dąbrowski wyemigrował do Berlina Zachodniego wraz z matką w wieku sześciu lat. Oboje mieli status Aussiedlera, ponieważ jego dziadek ze strony matki, Josef Turczyk, był członkiem niemieckiego Wehrmachtu. W Berlinie pomocnik rozpoczął karierę w 1. FC Schöneberg. W 1993 roku przeniósł się do BFC Preussen, a następnie do młodzieżowej drużyny Hertha BSC, zanim dołączył do Werderu Brema na sezon 1995/96. Z Werderem wygrał finał Pucharu DFB 1998/99, po czym po czterech latach przeniósł się do Arminii Bielefeld, a po kolejnych dwóch do Hannoveru 96.
W sezonie 2006/07 podpisał trzyletni kontrakt z awansującym do Bundesligi VfL Bochum. Dąbrowski pozostał w Bundeslidze z VfL Bochum przez kolejne dwa lata, zanim został zdegradowany do drugiej ligi po sezonie 2009/10. Pod koniec sezonu 2012/13 on i VfL ledwo uniknęli spadku do drugiej ligi. Kiedy jego kontrakt w Bochum wygasł latem 2013 roku, a on nie znalazł nowego klubu, zakończył karierę.
Dąbrowski posiada obywatelstwo polskie i niemieckie. W listopadzie 2005 roku FIFA zdecydowała, że Dąbrowski nie może grać w reprezentacji Polski na wniosek Polskiego Związku Piłki Nożnej. W tym czasie grał już w reprezentacji Niemiec U-21 i "Drużynie 2006".
W październiku 2013 r. Dąbrowski został asystentem trenera drugiej drużyny Hannover 96 pod wodzą Sörena Osterlanda. W styczniu 2014 r. objął stanowisko głównego trenera juniorów B1 (U17), ale pozostał asystentem trenera Osterlanda. W sezonie 2013/14 zajął z drużyną U17 8. miejsce w dywizji północnej/północno-wschodniej Bundesligi juniorów B. Następnie zajął drugie miejsce w sezonie 2014/15, kwalifikując się do finałowej rundy mistrzostw Niemiec. Drużyna Dąbrowskiego przegrała w półfinale z VfB Stuttgart.
W sezonie 2015/16 Dąbrowski został drugim asystentem trenera Michaela Frontzecka w profesjonalnej drużynie obok Jana-Moritza Lichte. Asystował również następcy Frontzecka, Thomasowi Schaafowi i Danielowi Stendelowi. Pod koniec sezonu drużyna spadła do Bundesligi 2.
Dąbrowski został głównym trenerem juniorów A (U19) w sezonie 2016/17. W tym samym czasie ukończył szkolenie instruktorów piłki nożnej w Hennes-Weisweiler-Akademie w Hennef i 20 marca 2017 r. otrzymał najwyższą licencję trenerską DFB w Gravenbruch. Sezon zakończył na 7. miejscu w A-Junior Bundeslidze z drużyną U19. Następnie zajął 8. miejsce w sezonie 2017/18.
W sezonie 2018/19 Dąbrowski przejął drugą drużynę w czwartej lidze Regionalliga Nord i zajął z nią 6. miejsce. W sezonie 2019/20, który nie mógł być kontynuowany po 22 z 34 meczów z powodu pandemii COVID-19 w marcu 2020 r., drużyna zajęła 12. miejsce. Sezon 2020/21 został przerwany po zaledwie kilku meczach od listopada 2020 r. z powodu pandemii koronawirusa i dlatego nie został uwzględniony.
Na początku grudnia 2021 roku Dąbrowski przejął zagrożoną spadkiem drużynę drugiej ligi jako tymczasowy trener po odejściu Jana Zimmermanna. Po zwycięstwie 1:0 z Hamburgerem SV, zarząd sportowy zdecydował, że będzie on trenował drużynę do przerwy zimowej, a zatem także w kolejnych dwóch meczach ligowych. Po kolejnym zwycięstwie i porażce Dąbrowski otrzymał kontrakt trenerski do końca sezonu 2021/22. Drużynie ostatecznie udało się uniknąć spadku w dniu meczu 32. Ogłoszono wówczas, że Dąbrowski opuści klub po zakończeniu sezonu wraz z wygaśnięciem kontraktu. Drużyna zakończyła sezon na 11. miejscu z 42 punktami.
Dąbrowski został głównym trenerem trzecioligowego klubu Rot-Weiss Essen na sezon 2022/23. Podpisał kontrakt z awansującym klubem do 30 czerwca 2024 roku.
Zdobywca Pucharu DFB: 1999
Awans do Bundesligi: 2002
Dąbrowski był jednym z trzech przedstawicieli drugiej ligi w radzie zawodników związku zawodowego Vereinigung der Vertragsfußballspieler (VdV).