Antoine Adam (* 26 kwietnia 1899 w Lille; † 18 maja 1980 w Meulan-en-Yvelines) był francuskim filologiem romańskim i literaturoznawcą.
Adam habilitował się w Lille dwoma rozprawami Théophile de Viau et la libre pensée française en 1620 (Paryż 1935, Genewa 1965, 2000) i Le Vrai Verlaine. Essai psychanalytique (Paryż 1936). W latach 1935-1950 był profesorem na Uniwersytecie w Lille, a od 1950 r. do przejścia na emeryturę na Sorbonie.
Adam jest najbardziej znany ze swojej pięciotomowej Histoire de la littérature française au XVIIe siècle (Paryż 1948-1956, wydanie w 3 tomach 1997).
Inne pismaLe Secret de l'aventure vénitienne. La vérité sur Sand et Musset. Paris 1938
(red.) Les [premières] satires de Boileau: I-IX. Lille 1941, Genewa 1970
Verlaine. L'homme et l'œuvre. Paris 1953
(red.) Montesquieu: Lettres persanes. Genewa/Lille 1954
(red.) Tallemant des Réaux: Historiettes. 2 vols, Paris : Gallimard, 1960-1961.
(Hrsg.) Les Libertins au 17e siècle. Paris 1964, 1986
Le Mouvement philosophique dans la première moitié du XVIIIe siècle. Paris 1967
Od mistycyzmu do buntu. Les jansénistes du XVIIe siècle. Paris 1968
The Classical Age. Paris 1968 (Littérature française, hrsg. von Claude Pichois, Bd. 6)
Le Théâtre classique. Paris 1970, 1977 (Que sais-je ? 1414)
Littérature française (mit Georges Lerminier und Édouard Morot-Sir), 2 Bde, Paris 1971
(Hrsg.) François de Malherbe: Poésies. Paris 1982, ISBN 2-0703-2226-2
Pierre-Georges Castex: "In Memoriam: Antoine Adam (1899-1980)". W: Revue d'Histoire littéraire de la France 81, 1981, S. 497-500.