Abd al Malik (ur. 14 marca 1975 r. w Paryżu, Francja; legalne nazwisko Régis Fayette-Mikano) - francuski raper i poeta slamowy pochodzenia kongijskiego. Jest także autorem kilku książek i reżyserem filmowej wersji jednej ze swoich książek.
Régis Fayette-Mikano urodził się w 1975 roku w 14. dzielnicy Paryża, jako syn wysokiego rangą kongijskiego oficera mieszkającego w Paryżu. W latach 1977-1981 mieszkał z rodziną w Brazzaville (Kongo).
Po powrocie do Francji jego rodzina przeprowadziła się do mieszkania komunalnego w dzielnicy Neuhof w Strasburgu.
Uczęszczał do prywatnego Collège Saint-Anne w Strasburgu Neudorf.
Po rozwodzie rodziców mieszkał z matką i sześciorgiem rodzeństwa.
Pomimo dysleksji brał udział w chórze kościelnym.
Był zaangażowany w przestępstwa uliczne od najmłodszych lat, dopóki śmierć kilku przyjaciół z powodu przedawkowania nie odcisnęła na nim piętna. Wtedy zaczął czytać dużo literatury.
Został przyjęty do katolickiego Lycée Notre-Dame des Mineurs, a następnie studiował filozofię i literaturę na Uniwersytecie w Strasburgu, gdzie w młodości przeszedł z chrześcijaństwa na islam i jest blisko sufizmu.
Po nawróceniu przyjął pseudonim sceniczny Abd al Malik, który opiera się na jego imieniu rodowym Regis: "Régis" pochodzi od łacińskiego słowa "rex" i oznacza "król", co z kolei oznacza "Malik" w języku arabskim.
Abd al Malik jest żonaty z piosenkarką Wallen od 1998 roku i ma z nią troje dzieci.
Podczas studiów Abd Al Malik założył grupę rapową New African Poets (N.A.P.) ze swoim starszym bratem Bilalem i kuzynem Aissą, a w latach 2004-2010 nagrał cztery solowe albumy: Le Face à face des cœurs, Gibraltar, Dante i Château Rouge. Z trzema ostatnimi albumami wygrał w kategorii Album Roku Muzyki Miejskiej na Victoires de la Musique. Został uhonorowany tytułem Artysty Roku podczas ceremonii wręczenia nagród muzycznych w 2008 roku. W tym samym roku miał swój wkład w album Last Night Moby'ego w utworze La Même Nuit (francuska wersja utworu Alice). Abd Al Malik łączy style muzyczne rapu, jazzu i slamu z celowo poważnym tonem i złożonymi tekstami. Jego muzyka od samego początku była pod silnym wpływem sufizmu.
W 2004 r. opublikował autobiograficzną książkę Qu'Allah bénisse la France (Shall Allah bless France) o swojej młodości w Strasburgu-Neuhof. W kolejnych latach napisał inne książki, w tym La guerre des banlieues n'aura pas lieu (Wojna przedmieść nie będzie miała miejsca) o życiu w zubożałych francuskich banlieues, zamieszkałych głównie przez imigrantów. Jego pierwsza książka Qu'Allah bénisse la France została sfilmowana w 2014 roku, a Abd Al Malik napisał do niej scenariusz i wyreżyserował ją.
Kolejne albumy
1996: La racaille sort 1 disque
2008: Un monde perdu (kompilacja)
2004: Qu'Allah bénisse la France, 208 stron, Éditions Albin Michel, Paryż
2009: La guerre des banlieues n'aura pas lieu, 180 stron, Éditions Le Cherche midi, Paryż
2012: Le dernier Français, 240 stron, Éditions Le Cherche midi, Paryż
2013: L'Islam au secours de la République, 146 stron, Flammarion, Paryż
2015: Place de la République, 32 strony, Indigène éditions, Paryż
2014: Qu'Allah bénisse la France (Drehbuch und Regie).