Reuben Ainsztein (także Rubin Ajnsztejn, ur. 1917 w Wilnie, Imperium Rosyjskie; zm. 6 grudnia 1981 w Little Hadham, Hertfordshire, Anglia) był polsko-brytyjskim dziennikarzem i publicystą.
Reuben dorastał jako syn Zelmana i Hanny Ainszteinów w Wilnie, najważniejszej żydowskiej metropolii w ówczesnej Rzeczypospolitej Obojga Narodów.
Ponieważ w Polsce był dyskryminowany ze względu na swoje żydowskie pochodzenie, Reuben Ainsztein przeniósł się do Belgii i w 1936 r. rozpoczął studia medyczne w Brukseli. Po wybuchu II wojny światowej zdecydował się wyjechać do Wielkiej Brytanii, aby walczyć jako żołnierz przeciwko wojskom niemieckim. Jednak plan ten początkowo się nie powiódł, ponieważ Wehrmacht okupował również Belgię podczas kampanii zachodniej. Ainsztein uciekł przed niemieckim natarciem przez Francję i Hiszpanię. Był tam internowany przez 14 miesięcy, zanim ostatecznie dotarł na Wyspy Brytyjskie przez Gibraltar. Przezwyciężył początkowe zastrzeżenia brytyjskich władz wojskowych i został żołnierzem Ochotniczej Rezerwy Królewskich Sił Powietrznych w 1940 roku. Dołączył do wywiadu wojskowego Królewskich Sił Powietrznych i wziął udział w ponad dwudziestu nalotach bombowych jako strzelec między wrześniem 1944 a styczniem 1945 roku. Po zakończeniu wojny dowiedział się, że jego siostra została zamordowana przez Niemców w Kaiserwald, a rodzice zginęli w Paneriai. Został naturalizowany jako obywatel brytyjski 8 lutego 1949 roku.
W kolejnych latach Ainsztein, który władał jedenastoma językami, w tym jidysz, polskim, rosyjskim i hebrajskim, zrobił karierę jako dziennikarz. Pracował dla agencji Reuters, BBC i The Sunday Times. Artykuły Ainszteina pojawiały się również w The Times, New Statesman, Jewish Quarterly i innych publikacjach.
Ainsztein walczył z trywializacją i zniekształcaniem Holokaustu, a także z tezą o braku żydowskiego oporu wobec tego ludobójstwa. Z tej motywacji wyłoniły się dwa opracowania historiograficzne; pierwsze z 1974 r. dotyczyło żydowskiego oporu w okupowanej Europie Wschodniej, drugie z 1979 r. powstania w getcie warszawskim. Już w 1958 r. Ainsztein wywołał w Wielkiej Brytanii debatę na temat stopnia antysemityzmu w polskiej Armii Krajowej. W 2002 r. pośmiertnie opublikowano jego autobiograficzne notatki, napisane w latach 40. lub 50. ubiegłego wieku, opisujące w szczególności jego ucieczkę przed narodowymi socjalistami.
Żydowski ruch oporu w okupowanej przez nazistów Europie Wschodniej. Z historycznym przeglądem Żydów jako bojowników i żołnierzy w diasporze. Elek, London New 1974, ISBN 0-236-15490-7
Żydowski ruch oporu w okupowanej przez Niemców Europie Wschodniej podczas II wojny światowej. Tłumaczenie z języka angielskiego i redakcja Jörg Paulsen, Bibliotheks- und Informationssystem der Universität Oldenburg, Oldenburg 1993, ISBN 3-8142-0459-X.
Powstanie w getcie warszawskim, Holocaust Library, Nowy Jork 1979, ISBN 0896040070
Bunt przeciwko zagładzie. Powstanie w getcie warszawskim, Schwarze Risse Verlag und Buchladen, Berlin 1993, ISBN 3-924737-19-3
In lands not my own. A warime journey, Random House, New York 2002, ISBN 0-375-50757-4.
Arno Lustiger: Walczyć na śmierć i życie! Das Buch vom Widerstand der Juden 1933-1945, Kolonia : Kiepenheuer & Witsch, 1994, ISBN 3-462-02292-X, s. 187f.