Philippe Adrien (* 19 grudnia 1939 w Savignies; † 15 września 2021 w Villecresnes) był francuskim dramaturgiem i scenarzystą, dramaturgiem, aktorem, reżyserem teatralnym i dyrektorem teatru.
Adrien był założycielem Atelier de recherche et de réalisation théâtrale à la Cartoucherie de Vincennes, dyrektorem Théâtre de la Tempête à la Cartoucherie w Vincennes w latach 1985-2016 oraz profesorem w Conservatoire national supérieur d'art dramatique w Paryżu w latach 1989-2003.
Po uczęszczaniu do Lycée Condorcet w Paryżu, Adrien najpierw studiował prawo na Uniwersytecie Paryskim, uzyskując baccalauréat, a następnie studiował aktorstwo w École du Vieux-Colombier i pracował jako asystent Jean-Marie Serreau (1915-1973), reżysera teatralnego i byłego ucznia Charlesa Dullina. La croisée była pierwszą sztuką wystawioną przez Adriena w jego długiej karierze teatralnej. Jej premiera odbyła się 18 października 1965 r. w Musée d'art moderne w ramach 4. Biennale w Paryżu. W 1972 r. wystawił sztukę Qu'est-ce-qui frappe ici si tôt? Philippe'a Madrala (* 1941) w Chapelle des Pénitents blancs w Awinionie. W 1967 roku jego sztuka La baye w reżyserii Antoine'a Bourseillera miała swoją premierę w Cloître des Carmes w Awinionie, z Suzanne Flon, Georgesem Staquetem i Gillesem Guillotem w rolach głównych.
W latach 1981-1984 zastąpił na stanowisku dyrektora Théâtre des Quartiers d'Ivry Antoine'a Viteza, który w 1981 roku przeniósł się do Théâtre national de Chaillot. W 1984 roku wystawił Rêves de Kafka w Tempête we współpracy z Enzo Coormannem, sztukę, która zdobyła Prix de la Critique 85 w 1985 roku i była wystawiana w Centre Georges Pompidou, Théâtre national de Strasbourg, Holland Festival i na festiwalu teatralnym w Purchase / Nowym Jorku, w sumie 59 przedstawień. W latach 1985-2016 był dyrektorem Théâtre de la Tempête à la Cartoucherie.
Po raz pierwszy reżyserował w Comédie-Française w 1983 roku. Wyreżyserował tam sztuki Moliera (Amphitryon i Le Médecin volant, 1983), Jean-Claude'a Grumberga (Maman revient, pauvre orphelin, 1994), Jeana Geneta (The Maids, 1995), Véronique Olmi (Point à la ligne, 1998), Wernera Schwaba (Escalation Ordinary, 1998), Toma Stopparda (Arcadia, 1998) i Hofmannsthala (The Incorruptible, 1999).
W latach 1989-2003 wykładał w Conservatoire National d'Art Dramatique w Paryżu. Jego ostatnią pracą jako reżysera teatralnego był Le Bizarre incident du chien pendant la nuit w teatrze Les Treize Arches w Brive-la-Gaillarde, sztuka, którą wyreżyserował po raz pierwszy we Francji w Théâtre de la Tempête w 2015 roku.
1967: La Baye, premiera 28 lipca 1967 r. na festiwalu w Awinionie
1968: En passant par la Lorraine, premiera 12 marca 1968 roku w Théâtre de Poche-Montparnasse
1974: Les Bottes de l' Ogre, premiera 23 października 1974 roku w Théâtre des Amandiers w Nanterre
1974: La résistance, premiera 23 października 1974 r. w Théâtre des Amandiers w NanterreAdrien przetłumaczył sztuki Czechowa na scenę i przetłumaczył sztuki Pavla Kohouta, Petera Handke i Lanforda Wilsona na francuski na premiery we Francji.
1985: Grand Prix du théâtre du Syndicat de la critique für seine Adaption von Rêves de Kafka von Enzo Cormann am Théâtre de la Tempête.
1997: Grand prix des arts de la scène de la Ville de ParisAdrien wurde insgesamt fünfmal für den Molière nominiert. 1997 wurde das Stück Kingali von Arnaud Bédouet, inszeniert von Adrien am Théâtre de Nice, mit einem Molière de la meilleure pièce de création ausgezeichnet.
Brigitte Salino: Philippe Adrien, homme de théâtre, est mort Nachruf, Le Monde, 20 września 2021 r.
Thérèse Thibon: de Philippe Adrien, dramaturg "saltimbanque" Nachruf, La Croix, 16 września 2021 r.
Śmierć Philippe'a Adriena Nachrufa, Rue de conservatoire, 15 września 2021 r.