John Aldred (* sierpień 1921 w Doncaster, South Yorkshire, Anglia; † 15 grudnia 2020 w Worthing) był brytyjskim inżynierem dźwięku.
Aldred rozpoczął swoją karierę na początku lat 40. ubiegłego wieku. Zadebiutował w 1942 roku, bez akredytacji, w filmie wojennym In Which We Serve Noëla Cowarda i Davida Leana. Po zakończeniu II wojny światowej pracował przy innych brytyjskich produkcjach filmowych, takich jak Edward, mój syn i Niewolnik serca. W latach 60. był zaangażowany między innymi w Dr Strangelove or: How I Learned to Love the Bomb. W 1970 roku otrzymał swoją pierwszą nominację do Oscara w kategorii Najlepszy Dźwięk za Królową Tysiąca Dni. Drugą i ostatnią nominację do Oscara otrzymał w 1972 roku, tym razem wspólnie z Bobem Jonesem, za Mary Stuart, Queen of Scots. Po trzech dekadach Aldred wycofał się z branży filmowej w 1973 roku.
1942: In Which We Serve
1949: Edward, mój syn (Edward, My Son)
1949: Niewolnik serca (Under Capricorn)
1953: Rycerze Okrągłego Stołu (Knights of the Round Table)
1953: Zaczęło się w Moskwie (Never Let Me Go)
1959: Wczorajszy wróg (Yesterday's Enemy)
1964: Dr Strangelove, czyli jak przestałem się martwić i pokochałem bombę (Dr Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb)
1966: Memorandum Quillera - Niebezpieczeństwo z ciemności (The Quiller Memorandum)
1967: Poskromienie złośnicy (The Taming of the Shrew)
1969: Charlie odkurza miliony (The Italian Job)
1969: Anna tysiąca dni (Anne of the Thousand Days)
1971: Maria Stuart, królowa Szkotów (Mary, Queen of Scots)
1970: Nominacja do Oscara w kategorii Najlepszy dźwięk za film Królowa tysiąca dni
1972: Nominacja do Oscara w kategorii najlepszy dźwięk za film Mary Stuart, Queen of Scots (Maria Stuart, królowa Szkotów)