Jean-Baptiste Eugène Abel (* 12 stycznia 1863 w Tulonie; † 30 września 1921 w Tulonie) był francuskim politykiem. Przez wiele lat zasiadał w parlamencie III Republiki Francuskiej, krótko piastował urząd ministra pracy, a w 1919 r. został mianowany gubernatorem generalnym Algierii.
Po ukończeniu studiów prawniczych rozpoczął pracę jako prawnik w rodzinnym Tulonie. Jego kariera polityczna rozpoczęła się w 1891 r., kiedy został wybrany do Rady Generalnej Var. W 1893 r. został wiceprzewodniczącym rady. W tym samym roku nieznacznie pokonał swoich rywali w wyborach do francuskiej Izby Deputowanych i tym samym zdobył miejsce we francuskim parlamencie. Po tym, jak nie został wybrany do Zgromadzenia Narodowego w kolejnych wyborach, został mianowany radcą sądów izbowych w Riom i Nîmes.
Abel powrócił do Izby Deputowanych w 1910 r., został ponownie wybrany w maju 1914 r. i pełnił funkcję wiceprzewodniczącego w latach 1915-1919. Podczas krótkiego okresu rządów premiera Alexandre'a Ribota od 9 do 13 czerwca 1914 r. Abel był odpowiedzialny za Ministerstwo Pracy i Opieki Społecznej. W lipcu 1919 r. Georges Clemenceau mianował Abla gubernatorem generalnym Algierii. Po udanej reelekcji do Izby Deputowanych w listopadzie 1919 r. Abel sprawował ten urząd aż do śmierci.
Jean Jolly (red.): Dictionnaire des Parlamentaires Français, Notices Biographiques sur les Ministres, Sénateurs et Députés Français de 1889 à 1940. Paris 1960.