Ignacy Ewaryst Daszyński (* 26 października 1866 w Sbarasch, Galicja, Cesarstwo Austriackie; † 31 października 1936 w Cieszynie) był polskim politykiem i premierem.
Po ukończeniu szkoły rozpoczął studia filozoficzne na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1888 roku. Ze względu na swoją wczesną działalność polityczną jako student, która charakteryzowała się socjalizmem, musiał porzucić studia i udał się na wygnanie do Argentyny na jakiś czas. Do Europy powrócił w kwietniu 1890 r., osiedlając się najpierw w Davos, a później w Paryżu.
Później jednak kontynuował studia na Uniwersytecie w Zurychu, gdzie zetknął się z Julianem Baltazarem Marchlewskim, Różą Luksemburg i późniejszym prezydentem Gabrielem Narutowiczem. W październiku 1892 r. był jednym ze współzałożycieli i organizatorów Polskiej Partii Socjalno-Demokratycznej Galicji i Śląska Cieszyńskiego, która następnie przekształciła się w Polską Partię Socjalistyczną. Wkrótce potem został redaktorem socjalistycznego dziennika Vorwärts (Naprzód), w którym pisał krytyczne artykuły o burżuazji i brał udział w międzynarodowym kongresie w Londynie w 1896 roku.
.
W 1897 r. został wybrany na członka Rady Cesarskiej, parlamentu austriackiej części Cesarstwa Austro-Węgierskiego (Cisleithania), do którego należał jako przedstawiciel Galicji do 1918 r. Od 1903 r. Daszyński brał również udział w kilku kongresach Międzynarodówki Socjalistycznej, na których zawsze opowiadał się za niepodległością i jednością wszystkich ziem polskich jako głównym elementem programu polskich socjalistów. Aby osiągnąć te cele, od 1912 r. ściśle współpracował z Józefem Piłsudskim, którego darzył wielkim szacunkiem. W tym samym roku został również redaktorem naczelnym gazety Naprzód. Podczas I wojny światowej był jednym ze współzałożycieli Komitetu Narodowego Polskiego, a pod koniec października 1918 r. został jednym z przewodniczących Komisji Likwidacyjnej, tymczasowego rządu nowo powstałego państwa polskiego.
7 listopada 1918 r. został przewodniczącym (premierem) Rządu Tymczasowego utworzonego w Lublinie po przywróceniu państwa polskiego. W tym czasie sprawował urząd u boku premiera Regencji Królestwa Polskiego Władysława Wróblewskiego. W tym czasie był również ministrem spraw zagranicznych. Podobnie jak Wróblewski, uznał rząd utworzony przez premiera Jędrzeja Moraczewskiego po odzyskaniu niepodległości przez II Rzeczpospolitą 18 listopada 1918 r.
W dniu 26 stycznia 1919 r. został wybrany na posła do Sejmu, w którym zasiadał po reelekcjach w 1922 i 1928 r. aż do rezygnacji w 1930 r. W dniu 24 lipca 1920 r. został wybrany przez Sejm Ustawodawczy.
24 lipca 1920 r. został powołany przez premiera Wincentego Witosa na stanowisko wicepremiera w jego rządzie. Funkcję tę pełnił do 4 stycznia 1921 r.
Po wyborach 5 listopada 1922 r. został wicemarszałkiem Sejmu. Urząd ten sprawował do 1927 roku. 9 grudnia 1922 r. bez powodzenia wystartował w wyborach prezydenckich. Po zamachu stanu w maju 1926 r., w którym Piłsudski przejął władzę i pozostał faktycznym mocodawcą aż do swojej śmierci w 1935 r., stosunki między Daszyńskim a Piłsudskim ostatecznie załamały się po początkowym poparciu.
Jednak 27 marca 1928 r. sam został Marszałkiem Sejmu, a tym samym przewodniczącym parlamentu. W tej roli odmówił otwarcia Sejmu, gdy Piłsudski zażądał dostępu do parlamentu z uzbrojoną eskortą. W 1929 r. był jednym ze współzałożycieli Centrolewu, sojuszu partii lewicowych i centrowych (PSL Wyzwolenie, PSL Piast, Narodowa Partia Robotnicza, PPS, Stronnictwo Drobnych Posiadaczy i Polskie Stronnictwo Chrześcijańsko-Demokratyczne), który powstał w celu zwalczania bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem (BBWR), bloku wspierającego rząd. Piłsudskiego.
Chociaż został ponownie wybrany na posła w 1930 r., zrezygnował z mandatu i funkcji Marszałka Sejmu 9 grudnia 1930 r. po klęsce Centrolewu i zdobyciu przez BBWR bezwzględnej większości, gdy Marszałek Piłsudski stłumił próbę utworzenia frontu ludowego.
Daszyński, który po śmierci został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, był również autorem kilku książek politycznych:
Bankructwo demokracji galicyjskiej, 1894 (m.in.)
O formach rządu, 1902 (o formowaniu rządu)
Polityka proletariatu, 1907 (Polityka proletariatu)
Pamiętniki, 1925-1926 (wspomnienia, dwa tomy)
Sejm, rząd, król, dyktator. Uwagi na czasie, 1926 (Parlament, rząd, król, dyktator)
O Państwie, Demokracji I Parlamentaryzmie (O Państwie, Demokracji i Parlamentaryzmie)
Kerstin S. Jobst: Ignacy Daszyǹski. Socjalista, polski patriota i aktor transnarodowy. W: Ponadnarodowość? Ziemie polskie w długim XIX wieku poza historią narodową. Journal for East-Central European Studies (ZfO), 64/3 (2015), 380-401.