Bruno d' Affringues (* 20 kwietnia 1549 w Saint-Omer jako Charles d'Affringues; † 6 marca 1632 w La Grande Chartreuse) był francuskim prawnikiem i mnichem kartuzem.
Bruno d' Affringues urodził się w Saint-Omer w 1549 r. w rodzinie szlacheckiej. Syn Jeana d'Affringues i Marguerite Canteleu, rozpoczął studia w Saint-Omer i kontynuował je w Paryżu, gdzie studiował filozofię, teologię, medycynę i języki starożytne. Aby ukończyć edukację, udał się do Włoch. Najpierw w Turynie, a następnie w Padwie, gdzie studiował prawo pod kierunkiem Giacomo Menochio. W Paryżu uzyskał tytuł doktora prawa in utroque jure.
Po powrocie do Francji zatrzymał się w Carpentras, gdzie spotkał biskupa Jacquesa Sacratusa. Został kanonikiem Carpentras, a następnie wikariuszem generalnym i urzędnikiem wicelegata Awinionu. Wielokrotnie prosił Grzegorza XIII, aby pozwolił mu przejść na emeryturę do klasztoru, na co papież nie wyraził zgody. Kiedy papież zmarł w 1585 r., d'Affringues wygłosił mowę pogrzebową w Carpentras.
W 1590 roku, w wieku 41 lat, dołączył do Grande Chartreuse. Otrzymał imię zakonne Bruno. Profesję zakonną złożył 1 kwietnia 1591 roku. W 1594 r. został przeorem domu zakonnego w Awinionie. W 1599 r. został wizytatorem prowincji Prowansji. 4 lutego 1600 r. został wybrany przeorem Grande Chartreuse i ministrem generalnym zakonu kartuzów. Po raz pierwszy ukończył prace renowacyjne, które musiały zostać wykonane po pożarze w 1592 roku. W 1611 r. Grande Charteuse ponownie spłonął i został zdewastowany przez kalwinów. Udało mu się pozyskać więcej ziemi dla Grande Chartreuse, dzięki czemu kartuzi stali się jedynymi właścicielami Masywu Chartreuse. W czasie jego generalatu założono klasztory w Tuluzie (1600), Molsheim (1600), Bordeaux (1605), La Boutilerie (1618), L'Argentière (1620), Orleanie (1621), Moulins (1623), Ripaille (1623), Aix-en-Provence (1625), Antwerpii (1625), Nieuwpoort (1626), Valdice (1627) i Xanten (1628).
Bruno d'Affringues doznał udaru mózgu 4 lutego 1630 roku. Później był sparaliżowany i całkowicie niezdolny do poruszania się. Juste Perrot został wybrany jego następcą na kapitule generalnej w 1631 roku. Zmarł 6 marca 1632 r. w Chartreuse w wieku 82 lat.