Kyōko Aizome (jap. 愛染恭子 Aizome Kyōko, * 9 lutego 1958 w Noda (Chiba)) jest japońską aktorką i reżyserką. Po rolach w kilku filmach soft porno, zagrała pierwszą prawdziwą scenę seksu w japońskim filmie kinowym jako aktorka w filmie erotycznym Daydream (jap. 白日夢 hakujitsumu) z 1981 roku. W tym samym czasie pojawiła się również w hardcorowych filmach erotycznych i stała się jedną z pierwszych idolek AV. W latach po 2000 roku pojawiła się również jako reżyserka filmów erotycznych. Odeszła z branży porno w 2010 roku.
Po ukończeniu szkoły Kyōko Aizome została odkryta jako modelka dla magazynów erotycznych. Pod pseudonimem "Kyōko Aoyama" wkrótce pojawiła się także w erotycznych produkcjach filmowych typu softcore. Zagrała między innymi główną rolę w filmie Pink Salon: Five Lewd Women (jap. ピンクサロン 好色五人女 pinku saron kōshoku gonin onna) z 1978 roku z serii "Roman Porno" autorstwa reżysera Noboru Tanaki i reżysera Noboru Tanaki. w reżyserii Noboru Tanaki i zagrała w filmie Akiry Katō Kōichirō Uno's Moist And Steamy (japoński 宇能鴻一郎のあつく湿って Unō Kōichirō no atsuku shimette) z 1979 roku na podstawie książki Kōichirō Unō. W 1980 roku ponownie zagrała dla Tanaki w trzeciej części jego serii filmowej Angel Guts (jap. 天使のはらわた tenshi no harawata).
Tetsuji Takechi (1912-1988) dowiedział się o niej nie z powodu jej filmów, ale z powodu rozkładówki w magazynie i obsadził ją w głównej roli w remake'u swojego filmu Daydream (jap. 白日夢 hakujitsumu), który został wydany po raz pierwszy w 1964 roku. Daydream był pierwszym komercyjnym softcore porno (różowy film, jap. ピンク映画 pinku eiga) w japońskich kinach w 1964 roku. Dzięki dramaturgicznej fabule film oferuje coś więcej niż tylko czystą pornografię. Remake z 1981 roku, zawierający ponad dziesięciominutową scenę seksu, był pierwszym kinowym sukcesem reżysera Takechiego z prawdziwym seksem w Japonii. Jak to zwykle bywa w przypadku japońskich produkcji, genitalia i włosy łonowe zostały wypikselowane, ale w obiegu pojawiły się również wersje nieocenzurowane.
W tym samym roku Aizome zadebiutowała w filmie erotycznym April of Lust Tadashiego Yoyogi (jap. 淫欲のうずき in'yoku no uzuki). Ze względu na zupełnie inną moralność w Japonii w porównaniu z Europą czy Ameryką, niezależna pornografia rozwijała się w Japonii od wczesnych lat 80-tych. Podczas gdy na Zachodzie filmy pornograficzne i ich wykonawcy przez długi czas mieli zły wizerunek, w Japonii byli stylizowani na idoli (アイドル aidoru w języku japońskim) i sprzedawani jako część głównego nurtu popkultury. Filmy pornograficzne - znane w Japonii jako "AV" (wideo dla dorosłych, japońskie アダルトビデオ adaruto bideo) - były często dostosowywane do aktorek i postrzegane jako część ich rozwoju osobistego i seksualnego, w którym widzowie mieli uczestniczyć z odcinka na odcinek. Aizome stała się jedną z pierwszych idolek AV w kraju dzięki swojemu zaangażowaniu we wczesne japońskie AV. Jej nazwisko stało się siłą napędową sukcesu filmów erotycznych Kyōko Aizome's Somber Reminiscence z 1983 roku i Kyōko Aizome's Widow's Boarding House z 1984 roku.
W 1986 r. poddała się chirurgicznej rekonstrukcji błony dziewiczej, aby mogła zostać ponownie wydepilowana na potrzeby produkcji porno. Również w 1986 roku pojawiła się w scenie w skandalicznym filmie porno Stevena Cartiera i Tadashiego Yoyogi Traci Takes Tokyo (japoński tytuł: THE・エロス THE-erosu) z Traci Lords, która w tym czasie była jeszcze nieletnia. Po raz kolejny z udziałem Aizome, reżyser Takechi nakręcił trzecią i jeszcze bardziej dosadną wersję Daydream w 1987 roku, rok przed swoją śmiercią.
Jej sława dzięki występowi w Daydream trwała ponad dekadę. Była regularnie aktywna jako aktorka porno i striptizerka do 1994 roku, ale potem przeszła na sporadyczne angaże.
W latach około 2000 r. oferowała doradztwo w sprawach seksu i zdrowia. Została doceniona za otwarte mówienie o presji, pod jaką wciąż była jako jedna z pierwszych idolek AV i za bycie jedną z aktorek, które były w stanie zmienić piętno kariery porno w szanowany zawód. W 2001 roku połączyła siły z nie mniej udaną, ale także powoli starzejącą się aktorką Hitomi Kobayashi. Aizome wyreżyserował dwa filmy z udziałem obu diw: Kyōko Aizome vs Hitomi Kobayashi: Sexual Excitement Competition (jap. 愛染恭子ＶＳ小林ひとみ 発情くらべ Aizome Kyōko VS Kobayashi Hitomi hatsujō kurabe) z udramatyzowaną fabułą oraz Lesbian Wives (jap. 妻レズ gokutsuma rezu) jako AV. W 2003 roku nakręciła jeszcze dwa filmy z odnoszącymi sukcesy aktorkami Ai Kurosową i Eri Kikuchi.
W 2005 i 2006 roku wystąpiła w hardcorowym filmie Madonna Studios, które specjalizuje się w dojrzałych aktorkach (MILF, znanych w Japonii jako 熟女 jukujo): 2005 w Widow's Obscene Desire (jap. 愛欲の未亡人 aiyoku no mibōjin), 2006 w Mother and Son Incest (jap. 近親相姦 母と息子 kinshin sōkan haha to musuko).
W 2009 roku współreżyserowała i zagrała w czwartej filmowej wersji Daydream, 45 lat po pierwszej wersji, 28 lat po jej pierwszym zaangażowaniu i 21 lat po śmierci reżysera Takechi. W 2010 roku zagrała rolę starszej masochistycznej kobiety w The Slave Ship, filmowej adaptacji powieści Oniroku Dana Dorei-bune (奴隷船 w języku japońskim).
Podążając za zrozumieniem japońskich idoli AV, których role wydają się odzwierciedlać rozwój aktorek, w 2010 roku w wieku 52 lat nakręciła Retirement. The Last Production (jap. 引退、最後の本番... 愛染恭子 intai, saigo no honban... Aizome Kyōko), film hardcore jednoznacznie oznaczony jako jej ostatnia produkcja przed przejściem na emeryturę z branży porno. Od tego czasu pojawiała się w różnych mniejszych rolach w produkcjach niepornograficznych, w tym jako ciocia w pierwszym sezonie japońskiej komedii sci-fi Minna! Esupā dayo! z 2013 roku.