Katarzyna (* między 1413 a 1416; † około 1480) była polską księżniczką i księżniczką litewską. Pochodziła ze szlacheckiego rodu Piastów mazowieckich i wżeniła się w ród Giedyminowiczów.
Katarzyna była córką księcia mazowieckiego Siemowita IV († 1426) i księżniczki litewskiej Aleksandry. Po śmierci swoich bratanków Siemowita VI i Władysława II przejęła część Mazowsza. Jednak już w 1462 r. zrzekła się rządów na Mazowszu na rzecz warszawskiej linii Piastów mazowieckich i osiadła w Płońsku. W 1475 r. przebywała na dworze Janusza II w Płocku. Żyła jeszcze w 1479 roku. Później ślad po niej zaginął. Być może została pochowana w kościele karmelitów w Płońsku.
Około 1439 r. poślubiła litewskiego księcia Michała Žygimantaitisa, syna wielkiego księcia Zygmunta Kęstutaitisa. Małżeństwo pozostało bezdzietne. Jej mąż zmarł w 1452 r.
O. Balzer: Genealogia Piastów. Kraków 1895.
K. Jasiński: Rodowód Piastów mazowieckich. Poznań-Wrocław 1998, s. 111-114.