Johannes Carl Maier-Hultschin, pseudonim John S. Steward (* 2 maja 1901 w Hultschin, powiat Ratibor, Cesarstwo Niemieckie; † 18 października 1958 w Düsseldorfie) był niemieckim dziennikarzem.
Johannes Maier był synem majstra Nikolausa Maiera i Aloisii Bogdal. Po ukończeniu szkoły średniej odbył praktykę jako ślusarz. W latach 1920 i 1921 przeszedł gruntowne szkolenie w Leohaus Social College w Monachium. W tym czasie poznał Karla Arnolda, który później został prezydentem Nadrenii Północnej-Westfalii i uczestniczył z nim w kilku kursach.
Około 1921 r. Johannes Maier-Hultschin, jak się teraz nazywał, zajął się dziennikarstwem: rozpoczął karierę w gazecie Volksstimme w Gliwicach, ale w 1922 r. przeniósł się do Oberschlesischer Kurier w Katowicach jako redaktor. Pod egidą Maiera-Hultschina Kurier, największy niemieckojęzyczny dziennik w Polsce, wspierał linię Niemieckiej Katolickiej Partii Ludowej kierowanej przez Eduarda Panta, która reprezentowała interesy mniejszości niemieckiej w polskim parlamencie, opowiadając się za lojalną postawą mniejszości niemieckiej wobec państwa polskiego, przy jednoczesnym zachowaniu odrębności i równych praw tej mniejszości. W 1926 r. został redaktorem naczelnym tej gazety.
W 1933 r. Maier-Hultschin zrezygnował z funkcji redaktora naczelnego Oberschlesischer Kurier, który po przekazaniu władzy narodowym socjalistom w Niemczech znalazł się pod wpływem państwa nazistowskiego. Zamiast tego wraz z Pantem założył gazetę Der Deutsche in Polen. Tygodnik poświęcony polityce, kulturze i biznesowi. Przekształcił tę gazetę, która była oficjalnym organem Katolickiej Partii Ludowej, w forum chrześcijańsko-konserwatywnych przeciwników narodowego socjalizmu. W kolejnych latach polemizował z ideologią nazistowską i rozpowszechniał wiadomości i informacje, które były tłumione w gazetach na terytorium Niemiec. Chociaż jego ostra krytyka nazistowskiego systemu pochodziła ze zdecydowanie katolickiej perspektywy, nie był on ślepy na cierpienia, jakie narodowosocjalistyczna dyktatura zadawała innym grupom ludności: na przykład potępił pogromy z listopada 1938 r. w wydaniu Der Deutsche in Polen z 20 listopada 1938 r. z nagłówkiem "Dziś synagogi - jutro kościoły!". Maier-Hultschin relacjonował wydarzenia w Niemczech na podstawie informacji, które otrzymywał od katolickich kręgów w Rzeszy, od emigrantów i od SPD na uchodźstwie w Pradze. W tych latach utrzymywał kontakty z Heinrichem Brüningiem, Carlem Spieckerem, Friedrichem Muckermannem, Otto Strasserem, Hermannem Rauschningiem i członkami armii.
Został zaocznie skazany na 7 lat więzienia przez czeski sąd za aktywną obronę germanizacji jego hulczyńskiej ojczyzny, ale później został ułaskawiony.
W sierpniu 1939 r. Maier-Hultschin uciekł z Katowic do Warszawy w obliczu zbliżającego się wybuchu wojny. Stamtąd przez Bukareszt, Jugosławię, Grecję i Francję dotarł do Londynu w 1940 roku. Tam kontynuował pracę dziennikarską i prowadził program dla niemieckich katolików w BBC. Pisał również artykuły do gazet Tablet i Catholic Herald.
Maier-Hultschin już na początku lat 30. został uznany przez narodowych socjalistów za wroga państwa: Der Deutsche in Plen została zakazana w Rzeszy już w sierpniu 1934 r. i była uważana przez nazistowską policję za "jedną z najgorszych gazet nienawiści". Zapobiegł swojej denaturalizacji, która została ogłoszona w kwietniu 1938 roku, przyjmując polskie obywatelstwo w lutym 1938 roku. Został również uznany przez narodowych socjalistów za wroga państwa: Wiosną 1940 r. Główny Urząd Bezpieczeństwa Rzeszy w Berlinie umieścił go na specjalnej liście poszukiwanych G.B., liście osób, które miały być traktowane priorytetowo w celu wytropienia i aresztowania przez specjalne oddziały SS podążające za siłami okupacyjnymi w przypadku udanej inwazji i okupacji Wysp Brytyjskich przez Wehrmacht.W 1946 r. Maier-Hultschin został korespondentem Christian News Service w Monachium w Wielkiej Brytanii. Opublikował również kilka prac na temat oporu kościoła wobec systemu nazistowskiego. Wrócił do Niemiec w 1950 roku. W następnym roku został szefem prasy w rządzie Nadrenii Północnej-Westfalii, kierowanym przez jego starego kompana Karla Arnolda, na stanowisku dyrektora ministerialnego. Jego relacje z Arnoldem okazały się jednak napięte. W 1957 r. przeszedł na emeryturę z powodu choroby.
Majątek Maier-Hultschin jest obecnie przechowywany w Archiwum Federalnym w Koblencji.
W 1942 r. Maier-Hultschin poślubił Johannę Loewenstein (* 1902), córkę Felixa Loewensteina. Małżeństwo pozostało bezdzietne.
Zwycięstwo wiary. Autentyczny raport gestapo na temat oporu kościelnego w Niemczech, 1946 (pod pseudonimem John S. Steward)
"Struktura i charakter niemieckiej emigracji", w: Political Studies 6, 1955.
Brigitte Kaff: Maier-Hultschin, Johannes. W: New German Biography (NDB). Tom 15, Duncker & Humblot, Berlin 1987, ISBN 3-428-00196-6, s. 705 (wersja zdigitalizowana).
Prasa niemieckojęzyczna. Podręcznik biograficzno-bibliograficzny, s. 671.
Maier-Hultschin, Johannes, w: Werner Röder, Herbert A. Strauss (red.): Biographisches Handbuch der deutschsprachigen Emigration nach 1933. vol. 1: Politik, Wirtschaft, Öffentliches Leben. Monachium : Saur 1980, s. 470
Guido Hitze: Johannes Maier-Hultschin, w: Joachim Bahlcke: Schlesische Lebensbilder. Tom 12. Würzburg : Fundacja Kultury Śląskiej, 2017, s. 381-398.